عکاسی یاس
قمر بنی هاشم علمدار دشت کربلا
مقدمه
مسلم است که حضرت ابوالفضل ازاکابر وافاضل فقهاوعلمای اهل بیت بوده ومشخص می باشد شخصی که درپرتو آفتاب ولایت ودرمدرسه امامت حضرت علی (ع) و حسنین (ع) تربیت یافته وکسب دانش ونورانیت نموده باشد فهم مقام ومرتبه فضل وبرتری او برای ما قابل فهم نمی باشدبلکه مرد علم ربانی وربونیت ودارای علم لدنی بوده ودرروایتی ازمعصومین(ع) درشان حضرت عباس (ع)آمده که آن حضرت درکودکی علم آموخته وآن شاهد وگواه که کبوتر به بچه خود آب ودان می خوراندیعنی اینکه آن حضرت چشنده است وعلم چشندنی است وآن بزرگوارتن به شهادت دادودست ازیاری برادرکه حامل ومدافع حقیقت دین بود برنداشت پس براستی عبدصالح بوده است ودرصورتیکه دقیق به نمازگزارن نظر کنیدکه درسلام نماز وقتی می گویند"السلام علینا وعلی عبادالله صالحین"سلام به آن حضرت داده ومی دهند از هرکجا که باشد.
ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع)
حضرت ابوالفضل عباس بن علی بن ابی طالب(ع) در صبحگاه روز چهارم شعبان سال26 هجری ازدامان فاطمه کلاب معروف به ام البنین درمدینه متولد شدوحضرت علی (ع) موقعی ولادت نگاهش به طفل افتاد چشم هایش را اشک فرا گرفت وکودک را درآغوش کشیدودرگوش راست اذان ودر گوش چپ نوزاداقامه گفت
نامگذاری مولود
حضرت به ام البین فرمودکودک را چه نام گذاری واو گفت من درهیچ امری ازشما سبقت نگرفته ام هرنامی را که میل دارید برای او انتخاب نمائیدحضرت علی (ع) فرمودندمن او رابه اسم عمویم عباس نام گذاری می کنم وسپس دستهای طفل را بوسید واشک درچشمانش جاری گردیدوفرمود: گویا می بینم که این دستها درکنار شریعه فرات درراه یاری دین قطع خواهدشدوام البین بادیدن این صخنه گفت یاعلی چرا دستهای فرزندم عباس قطع می شودحضرت علی (ع) فرمودنددستهای عباس درراه یاری دین ودفاع ازبرادرش حضرت حسین(ع) قطع خواهدشدوبرای رضا خدا باید صبر اختیار نمودتاپروردگار از ما راضی باشدوام البین باشنیدن سخنان امام خاطرش آرام گرفت وخیر وسعادت را برای فرزندش عباس می دیدکه فرزندش فدایی سبط گرامی رسول الله وریحانه او خواهدشد ودر روز هفتم ولادت آن حضرت طبق رسوم حضرت علی )(ع) گوسفندی را عقیقه کرد و آنرا میان فقرا توزیع نمود.
نسب حضرت ابوالفضل(ع)
ابوالفضل (ع) از آن دسته انسانهای برجسته ای بود که درعام انساب برخوردار نسبی است که کمتر نصیب کسی می گردداو ازجانب پدر علوی وهاشمی بودومادرش فاطمه بنت حزام بن خالد که بانوی بزرگوار ووالامقام بودواو زن دوم امام علی (ع)که بعداز وفات حضرت فاطمه زهرا(س)به ازدواج آنحضرت درآمدومورخین ام البنین را بانوی والامقام ودارای روح بلند وپاک دانسته اندکه ثمره این ازدواج چهار فرزند پسربودوبه سبب آن لقب ام البین گرفت وعباس اولین فرزند امام علی وام ا لبنین بود
فضایل حضرت
حضرت عباس (ع) در همان اول کودکی فوق العاده ،زیبا ،خوش اندام بود ورسمی که عربها داشته انداینکه اگر فردی خوش اندام ودلاور ودارای فضایل اخلاقی نیکویی باشد لقب او را قمر می دادندکه عباس بعنوان قمر بنی هاشم ملقب شد.دوران کودکی عباس ازمهروعنایات پدر وبرادران یعنی حسنین بودوشان او رابسیاردرخانه عزیزوگرامی می داشتند وموقعی که حضرت علی (ع) موقعی که ازتولد عباس مطلع شدخوشحال گردیدوفرمود: این طفل در درگاه پروردگار مقامی برزگ وواسماء والقاب او زیاداست وکنیه او ابوالفضل بودومی توان گفت او تمام فضایل انسانیت رادارابوده است وکنیه دیگرش ابوالقاسم است واو چون براسب می نشست پاهایش به زمین می رسید وموقعی که پا دررکاب می شدزانوآن حضرت تاگردن اسب می رسیدوازخوش اندامی نظیر نداشت وهنگامی که ازکوچه های مدینه عبور می نمودهمه بی اختیار محو تماشا حضرت می شدندوالقابی مانند قمر بنی هاشم ،باب الحوائج ،عبدصالح،ابواالقربه وسقاداشت
حضرت ابوالفضل از نوجوانی زمان سه امام را درک کردازنزدیک شاهد وقایع پنج ساله امامت وخلافت عدل علی(ع) وشاهد شهادت او بودحوادث پیچیده دوران امام حسن (ع) وشهادت اورا دیده بودوازابتدای امامت برادرش حسین درکنار ودوشا دوش قرار داشت است حضرت عباس(ع) درمیدانهای رزم نیز کارآزموده شده بود ودرجنگها به همراه پدر شجاعتها نشان دادوهمودرواقعه کربلا درکنار برادرش حسین (ع) بود که جانفشانهای کرد وبه شهادت رسید..
امام زین العابدین (ع) می فرماید "خداوند عمویم عباس رامورد رحمت وعنایت خویش قراردهدزیرا اوسختی فراوان دیدودرراه حمایت برادر خودایثار کرد جان خودرا فدایی حسین (ع) کردتاجایی که دراین جانفشانی دودست او از بدنش قطع گردیدوخداوند درمقابل آن دوبال به اوعطا کردتا همچون جعفرطیار به همراه فرشتگان دربهشت اوج گیرندوازبرای عباس (ع) درنز دخدواندمنزلتی است که درروز قیامت شما وشهداء آرزو مقام او رامی نمائید".
امام جعفرصادق (ع) فرمودند:"عموی ماعباس بن علی (ع) دارای بصیرت عمیق دردین ،ایمان محکم واستواری بوداوهمراه اباعبدالله جهاددرراه دین نمود،مصیبتهادیدوامتحان خوبی دادوزندگی خودراباشهادت درراه خداوند به افتخار شهادت رسید".
حضرت عباس (ع) مظهرجلال وجبروت پروردگار بود ودرشجاعت ودلاوری وصفات نیکو وپسندیده بعد از حسنین سرآمد اولاد امیر المومنین بود وسپهسالار وعلمدار دشت کربلا بودواودارای کرامات وبرآوردن حاجات مردم بودو ازطرف پدر وبرادران برزگوارش مامور رفع حاجات نیازمندان بود که به باب الحوائج معروف گشت ودرایرا ن اسلامی دارای ارج ومقام والایی بوده که به آن حضرت احترا م می گذارند وروز ولادتش را بعنوان روز جانباز مشخص نموده اند واز این مقاله نتیجه گرفته می شود که حضرت ابوالفضل دارای شخصیت باارزش ودنباله رو اوبودن درراه دین وپاسداری از ارزشهای دینی وایستادگی دربرابرظلم وستم را به ما می آموزدوبه ما ازخود گذشتگی وجانفشانی درراه حق وکمک به نیازمندان را به ما آموخت.
فهرست منابع
1- قدیانی، عباس : نگاهی به زندگی حضرت ابوالفضل(ع) ،تهران ، فردابه،1381.
2- ربانی خلخالی،علی : چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل عباس ،قم ،انتشارات مکتب الحسین،1376.
3- نیشابوری،عبدالحسین : تقویم شیعه،قم،دلیل ما،1382.
4- - صدر حاجی سیدجوادی : دایره المعارف تشیع ،تهران ،نشرشهید سعید محبی،1375
تهیه وتنظیم
سید ناصرمیربلوکی
نوشته شده توسط سید محمد علی سید رضایی در چهارشنبه 86/9/14 و ساعت 6:44 عصر | نظرات دیگران()رسالت پیامبران وبعثت پیامیر اکرم حضرت محمد (ص)
واقعه وحادثه بعثت جایگاه ویژه ای درفرهنگ مسلمانان داردآغاز اسلام درحقیقت ازبعثتپیامبرما حضرت محمد(ص) می باشدواسلام دینی است که درابتدا باتعدادکم باشرایط سخت شروع گردیدوبعد درسراسرعالم گسترش یافت وانسانهای زیادی به این دین پیوستندودراسلام آنچه گذشته ازهمین بعثت پیامبراست که نقطه شروع تحول بزرگی در تاریخ بشریت بشمار می رود. وحضرت محمد (ص) بهترین وکاملترین دین رابرای بشریت به ارمغان آوردودر مدت محدودی محیط جاهلیت را به مرکز دانش وفضلیت تبدیل کردوامنیت وصلح رابرقرارنمودوفتنه وآشوب وغارتگری وبی رحمی راازمیان مردم برداشت وبهداشت واصلاح محیط را تعلیم فرمودوبساط بت پرستی وگناه راازجامعه برچید.
درهمه جای قرآن انتساب بعثت به"الله"است یعنی حشرمردگان،هم قانونمندیهای خاص هستی وهم ارسال رسل نشان ازتسلط مطلق اراده وبرنامه خوداز اداره جهان هستی می باشدونکته قابل تامل دربعثت پیامبران منتی می باشدکه پروردگاربرمردم می نهداولا این منت برای هدایت ورهبری است ثانیااینکه پیامبران راازمیا خودمردم واجنس آنان انتخاب کرده است ودراین نکته حکمت ومنطقی استواربوده که پیامبران بعنوان الگو واسوه درقرآن مطرح شده اندواگر آنها ازجنس دیگری برگزیده می شدندنمی توانستند الگو بشری باشندواین یک سنت الهی می باشدکه پیامبرهرگروه ازجنس خودشان باشندتاحجت بردیگران تمام شود.
همانطور که تعدادی ازحجتهای الهی مبعوث به رسالت می باشدکه اکثریت آنهاهدایت مژده به بعثت آنهابوده است وبعثت حضرت محمد(ص)آخرین بعثتها بوده است ودیگر کسی بعداز آنحضرت به پیغمبری برانگیخته نمی شودبدلیل اینکه از طرف پروردگار حفظ قرآن کریم ازتحریف تضمین گردیده است وجانشینان دوازده گانه آن حضرت(حضرت علی (ع)تاحضرت مهدی(عج))عهده دار وحافظ دین بوده وهستندتازمانی که زمینه حکومت جهانی توحید فراهم شود
اصطلاحات ومفهوم بعثت پیامبران
بعثت ،بعث درلغت به معنی برانگیختن،برخیزاندن،فرستادن،پیداکردن وزنده کردن است ودرشرع به معنای فرستادن خدای تعالی می باشد که انسانی را به سوی جن وانس – یابعضی ازآنها- تاآنهارا به راه حق دعوت کنند
بعثت درفرهنگ اسلام به معنی برانگیختن وبرگزیدن پیامبران ازسوی پروردگار برای هدایت وراهنمایی مردم که آغاز رسالت هرپیامبراست. وآن درفرهنگ قرآن به معنای عامل برانگیختن ورسانیدن به مرحله ای خاص ازتکامل می باشدکه تحولی درآن وجود داردزیرا آغاز تحول بزرگ دروارد شدن به فضای جدید ی می باشد.هرچند معنای اکثریت آن برانگیختن وفرستادن پیامبران برای هدایت وراهنما مردم می باشدازاین میان بعثت پیامبراکرم(ص)جایگاه خاصی داشته به طوری که بیشتر بعثت برانگیخته شدن ایشان به پیامبری براذهان متبادر بوده است.
فلسفه وهدف ازبعثت
پس از اثبات اینکه ما پروردگار عالم خلق کرده است به این نتیجه می رسیم که اگرما خودمان راواگذاریم کاری برخلاف حکمت کرده است بنابراین لازم است پروردگار به مقتضیات حکمتش آفریدگان رابه سمت کمال هدایت کندوراه درست رابه آنها نشان دهد وچون خدای تعالی رانمی توان مشاهده نمودپس باید رسولانی رابه سوی بندگانش بفرستدتاراههای اصلاح وسعادت را به آنها بیاموزد وآنهارا ازگمراهی برهانندقرآن کریم درباره هدف از فرستادن پیامبران درآیه213 سوره بقره چنین می فرمائید"مردم درآغاز یک گروه بودندوتضادی باهم نداشتندبه تردیج اختلافات درمیان آنها پدید آمدپس پروردگار پیغمبران فرستادتانیکوکاران رابه رحمت وغفرانش مژده دهندوبدکاران راهم از عذاب آتش بترساندوباآنهاکتاب رابه حق وراستی فرستادتادرمواردنزاع واختلاف مردم حکم فرماباشد..."وحضرت علی (ع) دراین باره درنهج البلاغه خطبه اول می فرمایند"پس خداوند رسولان خودرادرمیان مردم برانگیخت. وپیامبرانش را پی درپی بسوی آنهافرستادتاازمردم ادای عهد وپیمان ،فطرتی که با خدای خود بسته بودندرابخواهندونعمات فراموش شده اورا یادآوری کنندوباتبلیغ دلایل روشن وظیفه رسالت راانجام دهند،ونیرو عقلهای مردم راکه زیرغبار کفر وشرک وگمراهی مستور شده است برانگیزاندوبه کاراندازندوآیات بزرگ الهی رابه ایشان بنمایاندکه آسمان بالای سرشان برافراشته وگهواره گسترده زمین زیر پایشان نهاده است ومعشیتهای که مایه زندگی آنها است واجلهای که پایان عمرشان است وبیماریهای که پیر وفرسوده شان می کنند وحوادث وپیش آمدهای که برآنها وارد می شود."
خداوند درزمانهای مناسب پیامبرانی رابرای هدایت مردم فرستاده است وهیچ قومی ازراهنمایی وهدایت اووانگذاشته است بعضی پیامبران دارای کتاب وشریعت بوده اندولی بیشترآنها پیامبران تبلیغی بوده اندکه به نشرواجرا وتفسیرشریعت مربوط به زمان خود می کوشیده اندوبرانگیختن پیامبران درزمانهای مختلف بدین جهت بوده است اولا افراد بشربعلت عدم رشدنمی توانستندهمه پیام وحی رایکجا دریافت کنندوهمگی معارف الهی را یکباره پذیرا شوند.ثانیابراثر غرض ورزی افراد سودجو،نادانی اکثرمردم،کتابهای آسمانی سوتحریف واقع می شدودستورات دینی دستخوش تغییروتبدیل می گردیدلذا پیامبران بعدی برای حفاظت ازاصول اساسی دین وتائید وتاکید حقانیت پیغمبر سابق وتکمیل معارف الهی برانگیخته می شدوهم به پیغمبربعداز خودش مژده می دادچنانچه که درقرآن مجیدراجع حضرت عیسی(ع)درسوره صف آیه 6 آمده است و"یادآور هنگامی که عیسی بن مریم به بنی اسرائیل گفت من همان رسول خدا به سوی شما هستم وحقانیت تورات را که پیش رومن است تصدیق می کنم وبه رسولی که پس ازمن خواهد آمدکه نامش احمداست مژده دهم.."
مبعث حضرت محمد پیامبراکرم
انبیاء پیشین درکتب آسمانی خود باذکربرخی ازویژگیهای پیامبراسلام طلوع وقیام او رابه پیروان خودنوید داده بودنددراین اوضاع وشرایط موعود نجات بخش حضرت محمد(ص)درسحرگاه روزجمعه 17 ربیع الاول سال عام الفیل و53سال قبل هجرت برابرباسال 570 میلادی دیده به جهان گشودوسرانجام لحظه موعودکه انبیاء پیشین مژده ای آن راداده بودندفرا رسید وپیامبرگرامی اسلام ازموقعی که عقاید باطل قوم خودرادید از 3سال بعثت ازمردم کناره می گرفت ودرآخر آن 3 سال کناره گیریش قبل ازاعتکاف ودورشدن ازمردم وجامعه رااختیار کردوبرای این منظور هرسال ماه رمضان بعداز طواف دور کعبه وتبرک جستن ودادن صدقه به اندازه نیاز آب وعذا برمی داشت وبه بهترین مکان یعنی غار حراء درکوه ثور می رفت زیرا دارای فطرت سالم ، صفای باطن آگاهی، عقل وهوش زیاد وبسیارخصوصیات برتر دیگر بودوتا پایان ماه رمضان درغار به عبادت مشغول بودوچه بسیار که این راه راآمده بودوآثار تفکر واندیشه عبادت درآن حضرت هویدابود هنوز ماه رمضان بعدی نرسیده بودکه کم کم حقایق برآن حضرت آشکارشد ورویای صادقه می دیدونور حقیقت هویدا ترشد ودرسن 40 سالگی بود که درغار ایستاده بود که چشمان مقدس رسول خدا به نقطه ای ازآسمان خیره ماندچهره مطهرش برافروخته گشت عرق برپیشانی نورانیش نشست که جبرئیل امین وحی براوظاهر شدچنان بزرگ وزیبابودکه دوبالش صحرا رازیر پوشش حود گرفت وپیش آمد وبازوی پیامبرراگرفت وفشرد ناگهان نوری اورافراگرفت چنانکه دیگر هیچ چیزجز نور پیدا نبود بانزول نخستین آیات سوره علق ودعوت آن حضرت که حضرت محمد گفت خواندن نمی دانم به خواندن بنام پروردگار که آفرید به مقام رسالت آسمانی نایل شدوبانخستین آیات سوره مدثرادامه یافت پیامبر ابتدا همسرش حضرت خدیجه وپسر عمویش حضرت علی(ع) راازنبوت ش خبرداداولین وحی وقتی توسط جبرئیل برپیامبرنازل شدهمراه باهبیت واحساس سنگینی بارعظیم رسالت بودبه گونه ای که موقعی که به خانه رسیدبه همسرش خدیجه گفت مرابپوشان اما ابهام وشگفتی گزارش نشده است چون آمادگی ارتباط بافرشته وحی وجهان غیب ازپیش برای پیامبرایجاد شده بودوپیش ازاینکه جبرئیل را ببیندآثاراو رادیده بودودرکودکی دربیابان دوملک براو ظاهر می شوندوسینه اش را می شکافتندهم ناپاکی هم ناخالصی رامی زدانیدوحضرت محمد درآن هنگام احساس لطیفی ونورانی می کنندبه گونه ای که برسنگ ودرخت که می گذرد صدای سلام آنهارامی شنیدوآن درزندگی شریف سه مرحله وجود داردکه نشان دهنده محبت وتوجه پروردگار برحضرت محمد(ص)بود وقتی یتیم بود خدابه اوجایگاه امن دادوموقعی که فقیر بوداورابی نیازکردووقتی ازپی حقیقت بوداورا راهنمایی وهدایت نمود پرودرگار دراین سرمرحله برآن حضرت منت گذاشت.
شیعیان باپیروی ازائمه معصومین (ع)روز بیست هفتم رجب راآغاز بعثت می دانندوآن راازاعیادبزرگ می شمارند ومراسم واعمال ویژه ای که بین آنهادرزوز وشب مبعث متداول می باشدا- غسل درشب وروز مبعث مستحب می باشد.2- روزه گرفتن درآن روز واین روز یکی ازچهارروز سال می باشد که امتیاز خاصی داردکه دربعضی احادیث پاداش روزه این روزرا هفتادبرابرثواب است. 3-زیارت حضرت محمد(ص) وحضرت علی(ع)ازراه دور ونزدیک.4-صلوات فرستادن در روزمبعث .5- برپاداشتن دوازده رکعت نمازبراساس کتب ادعیه ونیز دعای مخصوص شب وروز مبعث.
حضرت محمد (ص) با رسالت خود جهان رابه نورانیت تبدیل کرد اوآخرین رسول خدا درزمین بود که آئین اسلام راکه برای مامسلمانان آوردوعلم وفضلیت رادرجامعه گسترش دادوکتا ب آسمانی شریعت قرآن کریم رابرای هدایت وراهنمایی پیروانش به ارمغان آوردتا همشیه امتش را هدایت نمائید وازاین مقاله می توان نتیجه گرفت که همه رسولان ازطرف خداوند عالم که همه آفریده ازآن او است برای هدایت بشر فرستاد تاانسانها را ازگمراهی ورذایل نجات بخشندوحجت را برهمه تمام کنند وبعثت حضرت محمد(ص) دارای اهمیت زیادی می باشد چون او خاتم پیامبران وکامل کننده ادیا ن است .
فهرست منابع
1- مسائلی، احمدرضا : تاریخ نبی اکرم محمدبن عبدالله (ص)،اصفهان،کانون پژوهش،1379.
2- موسوی لاری،مجتبی : رسالت نهایی ،قم،دفتر انتشارات اسلامی،1361.
3- موسوی گرمارودی،محمدصادق: معصوم نخست،تهران،کانون پرورش فکری وکودکان ونوجوانان،1373.
4- عاطف الزین،سمیح :زندگانی پیامبر اکرم (ص) درقرآن ،ترجمه محمدحسین احمدیار،تهران،نشرتحقیقات ذکر،1382.
5- موسوی بجنوردی،محمد کاظم :دایره المعارف بزرگ اسلامی جلد12،تهران،مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی،1367.
تهیه تنظیم
سیدناصرمیربلوکی
نوشته شده توسط سید محمد علی سید رضایی در چهارشنبه 86/9/14 و ساعت 6:43 عصر | نظرات دیگران()میلاد نورهدایت وکشتی نجات امت اسلام
مقدمه
اباعبدالله حسین بن علی ابن ابی طالب (ع) نوری است که مردم راهنمایی وهدایت می نمائیدوآن حضرت چراغی است فروزان درمسیر تاریخ بشریت در حوزه جغرافیایی بی روح ظلمت کده دنیا وفروغی می باشد فروزان که خاک تیره را روشنایی بخشیده غبار دلهای زنگارزده زمینیان رامی زداید وراهنما وهدایتگر انسانها بوده ونجات بخش غرق شدگان ونام امام حسین(ع)جلا دهنده ای دلهاویادش شفادهنده ذهنهای آشفته وپریشان می باشدوکلامش حیات بخش جانها وکلمات ش دمی مسیحایی داردوسخنا نش فروغ هدایت ومایه سعادت می باشد.
ولادت امام حسین (ع)
حضرت امام حسین (ع) امام سوم ازائمه اثنی عشری وپنجمین معصوم ازچهارده معصوم درسحرگاه روز پنج شنبه سوم شعبان سال چهار م هجری از پدر بزرگوار چون حضرت علی (ع) ومادر گرانقدر چون حضرت فاطمه(س) درمدینه منوره که آن سرو ولایت ونهال بوستان امامت در حدیقه حیات قد کشید وغنچه باغچه عصمت وطهارت به نسیم عنایت الهی شکفته گردید وشادمانی وسرور با ولادتش درخاندان رسالت وارد شد.
حضرت جبرئیل (ع) آمد ومژده ولادت را به حضرت محمد(ص) رساند وگفت یارسول الله حق سبحانه تعالی بعداز تهنیت فرزندت حسین تعزیت می رساند آن حضرت فرمودند تهنیت معلوم است اما تعزیت چیست جبرئیل فرمود بعداز وفات شما،وحضرت فاطمه ، وشهادت پدرش حضرت علی وبرادرش حضرت حسن اورا شهید می کنند.
آن روز پیامبراکرم (ص) باخوشحالی وشادمانه به خانه دختر ودامادعزیزش رفت وبه اسماء فرمودند که مولود رابیاورد واسماء حضرت را درپارچه ای سفیدی پیچیده وخدمت رسول اکرم (ص) آورد وآن حضرت طفل رادربغل گرفت وبوسید ودرگوش راست آن حضرت اذان ودرگوش چپ امام اقامه گفت وگریه کرد واسماء سبب گریه پیامبر راپرسید وآن حضرت فرمود گریه ام ازاین کودک می باشدکه گروه ستمگر اورا می کشندوپروردگار شفاعت من را به آنها نرساندوبعد فرمود این رابه فاطمه نگو چون تازه زایمان کرده است.
نامگذاری مولود
در روزاول یا هفتم امین وحی حضرت جبرئیل فرود آمدوباعرض سلام پروردگار برتو ای پیامبراین نوزادرا به پسر کوچک هارون شبیر نام بگذاز که به عربی حسین گفته می شود چون حضرت علی (ع) برای شما چون هارون برای موسی بن عمران است جزآنکه شما خاتم پیامبرانی.
امام حسین(ع) باآنکه شش ماهه متولد شده بودولی ازنظر قوای جسمی وروحی درکمال زیبایی ونهایت اعتدال بود وقبلا اینکه حضرت علی(ع) نام امام را حرب نهاده بود امام برای انتخاب یک نام مناسب نزد جدش رسول الله بردند وقنداقه حضرت را دردامان پیامبر نهادند وحضرت امام را درآغوش گرفت وآنگاه درباره نامگذاری اوباحضرت علی وفاطمه(ع) سخن گفت وبراساس وحی الهی به جهت تشابه حضرت علی (که وصی پیامبربود)باهارون (وصی موسی)او را بنام فرزند کوچک هارون که شبیر نام داشت حسین نام گذاری کردندچنانچه برادر برزگ او رابنام فرزند بزرگ هارون که شبرنام داشت حسن نامیدند که تاآن زمان درعرف عرب سابقه نداشت.
در روزهفتم ولادت آنحضرت پیامبر(ص) فرمودندتا گوسفندی عقیقه کنندوگوشت آنرا درمیان فقرا پخش نمایندویک ران آن را به قابله بدهندوسپس سر کودک را بترشند وبه وزن موی سر امام حسین(ع) نقره صدقه دهندودراین روز ملائکه برای عرض تهنیت به مناسبت این ولادت خدمت پیامبر رسیدندوازخاک تربت آن بزرگوار برای پیامبرآورند وبه آن حضرت تعزیت نیز گفتند.
یکی ازمعجزات روز ولادت امام حسین (ع)این بود که فطرس ملک یا دردائیل پناه به آن امام مظلوم برد وخداونداورا بخشید واورا به مقام قبلش باز گرداند.
امام حسین هنوز کودکی بیش نبود که دختر یهودی را نزدش آورند که نابینا بود باعنایت پروردگار ودوستان پاک او شفای کامل یافت وآن خانواده همگی مسلمان شدند.
روایات پیامبر(ص) درمورد حضرت حسین(ع)
پیامبر اورا پسر وپاره تن خود،گل خوش بوی خویش وسید جوانان اهل بهشت خواندواورا بردوش خود سوار می کرد وبه سینه خود می چسباندودهان وگلو اور امی بوسیدومحبوبترین انسانها نزداهل آسمان معرفی ش می کرد وپیامبرموقعی که نوه خود را روی زانوهایش واورا می بوسید ومی فرمود که بزرگوار هستی وپدر بزرگورانی،توانایی،پسر امام هستی وپدر نه امام که حضرت مهدی آخرین آنها است .
انس بن مالک از پیامبراکرم (ص) پرسیددرمیان اهل بیت خودچه کسی را ازهمه بیشتر دوست داری آنحضرت فرمود حسن وحسین را.وپیامبر همشیه حسین رادرآغوش می گرفت ومثل گل می بویید ومی بوسید ومی فرمود "حسینی منی وانا من حسینی"وحضرت محمد(ص) فرمود هرکس حسین رادوست بدارد مرا دوست داشته وهرکس اورا دشمنی کند بامن دشمنی کرده است.
سیمای امام حسین (ع)درقرآن
قرآن کریم بالاترین وزنده ترین سند درفضل خاندان رسالت آنچه به این کتاب عظیم الهی دراین زمینه بطور سربسته آمده است وبا فرموده های پیامبر اسلام شرح گردیده است وبه طورکلی آیاتی درفضل خاندان رسالت نازل شده فراوان بوده وحسین بعنوان یکی از افراداین خاندان مشمول این آیات می باشد.
قرآن کریم درآیه 23 سوره شوری می فرمائید که" بگو : من ازشما به این رسالت مزدی نمی خواهم جز آنکه خویشان مرا دوست بدارید".
مفسران روایاتی که پس از نزول این آیه که یاران از حضرت محمد(ص) سوال کردند خویشان شما که دوستی آنها برما واجب شده کیانند؟پیامبر(ص)فرمود علی ،فاطمه ،حسن وحسین .ودراین آیه بطور قطع محبت حسین برامت اسلامی واجب گردیده است وپیامبرگرامی فرزندرا گل خوشبو می دانست ومی فرمود دوفرزندم حسن وحسین گلهای خوشبو من دراین دنیا هستند وفرمود دوفرزندان من وفرزندان دختر من هستندخداوند آنها ودوستانشان رادوست بدارد.
رفتار حضرت محمد (ص) بافرزندان فاطمه
درمیان اهل بیت امام حسین ازمحبوبیت خاصی نزد پیامبر برخوداربود ازهنگامی که قنداقه اورادردامن پیامبر نهادند وآن حضرت لب برلب اونهادودست وصورت اورا بوسه داد تالحظه ای که دربستر مرگ سینه اش سنگینی می نمود که این نورچشمش برسینه او افتاده بودوالبته روشن می باشد که این اندازه مهر وعطوفت علاقه پدری وفرزندی نبود زیرا پیامبر شخصیتی الهی بود که ازهمه صفات حد اعتدال را رعایت می نمود. بلکه این اظهارت علاوه برمهروعاطفه توجه دادن امت اسلامی به این شخصیت بزرگ بود پیامبرمی خواست باگفتار ورفتار خویش حسین رابعنوان پیشوا برای مردم معرفی کنندوپیامبرازکودکی حسین رادردامن می نشاند واورا نوازش می کردواووبرادرش را ردیف خود برمرکب سوار می کردوپیوسته مراقب او وبرادرش بودودر نماز بردوش مبارکش سوار می شدندکه حضرت آنهارابه نرمی می گرفت وآرام برزمین می نهاد ویادردامن می نشاند.
امام حسین(ع) ازهمان کودکی دردامان رسول خدا وخانواده تطهیر وطهارت پرورش یافت واورا ازامامت وپاکی می آموخت وپیامبر حسنین رامی بوسیدوبه آنها احترام می گذاشت وباآنهابازی می کردحتی روزی سجده اش راآنقدر طولانی کردتاحسین (ع) که برپشتش سوار شده بودبامیل خود پیاده شوداو می خواست تایاران واصحابش بفهمندکه حسنین از اهل بیت هستندولایق احترام می باشنداینچنین بود که دیگران به آنها احترام می گذاشتند.
رسول خدا (ص) دست حسن وحسین راگرفته بودودربازارمدینه حرکت می کردچون به جمعیت رسیدفرمود هرکس مرا دوست دارداین دو وپدر ومادرش دوست بداردروز قیامت دربهشت بامن خواهد بود.
میلاد حضرت ابا عبدالله (ع) که درماه مبارک شعبان اتفاق افتاده ودارای ویژگیهای است که می بایست نوه پیامبر که ازافراد برگزیده درگاه خداوندی جهت امامت ومحبوبترین شخص نزد پیامبر ومردم است ودرایران این روز مبارک وفرخنده را بعنوان روز پاسدار نامیده اندکه امید می رود که پاسداران ایران ما هم مانند امام حسین درفریضه امربمعروف ونهی ازمنکر درجامعه سرفراز بیرون بیایند واز این مقاله که درباره میلاد امام سوم ما شعیان می باشد نتیجه می گیریم که حضرت حسین (ع) فردی که در جایگاه دنیا وآخرت شخصیت بالایی دارد وکسانی حضرت محمد (ص)رادوست دارند این امام آزاده را هم باید دوست بدارندواین ولادت کسی است که درس جهاد وشهادت وآزادگی را به ما آموخت ودرس امر نمودن کارهای پسندیده ونهی ودوری گزیدن از کارهای ناپسندرابه شفیتگاننش یاد داد.
فهرست منابع
1- استرآبادی،تاج الدین بن احمد :تاریخ زندگانی پیامبر اسلام وائمه اطهار(ع)، به کوشش سیدهاشم محدث،تهران، قبله،دفتر نشر میراث مکتوب،1374.
2- شمس الدینی ،مهدی : راویان وحی کشتی نجات ،قم،نورنگار،1376.
3- حسینی ،فاطمه :سخن عشق ،یزد،بنیاد ریحانه الرسول،1382.
4- جوان مهر،حسین : فروغ هدایت گزیده سخنان امام حسین (ع) ،ناصرحمیدی،تهران،فردابه،1382.
5- استاد ولی،حسین : حسین بن علی (ع) به روایت اهل سنت،تهران،منیر،1375.
6- نیشابوری،عبدالحسین : تقویم شیعه،قم،دلیل ما،1382.
7- - صدر حاجی سیدجوادی : دایره المعارف تشیع ،تهران ،نشرشهید سعید محبی،1375
تهیه وتنظیم
سید ناصرمیربلوکی
نوشته شده توسط سید محمد علی سید رضایی در چهارشنبه 86/9/14 و ساعت 6:42 عصر | نظرات دیگران()
